In januari ging er weer een hele ploeg van onze kerk naar het theaterweekend van Carla Veldhuis in Nederland. Dat is ondertussen een jaarlijkse traditie geworden...
Danny, die meeging vanaf het begin, vertelt ons een deel van haar verhaal:
“In 2015 besloten we met z’n drietjes vanuit België naar het theaterweekend van Carla Veldhuis in Nederland te gaan.Ik was er een beetje zenuwachtig voor en ook wat ongerust dat we bij de oudste aanwezigen zouden horen, ook al was m’ n honger naar meer erg groot. We kwamen toe op vrijdagavond en werden dadelijk bevestigd in ons vermoeden: onze grijze haren vielen op tussen die van vele andere jonge deelnemers. Ik zag een wat ouder koppel en voelde me meteen een beetje beter. Achteraf bleken deze mensen geen gewone deelnemers te zijn, ze hoorden bij het gebedsteam.
Antonio vertelde ons een tijdje geleden volgend getuigenis:
“Ik begeleid sinds enkele jaren een jongeman van 24 jaar met een autismespectrumstoornis. Zijn naam is Maarten. Hij krijgt meestal niet verwerkt wat er om hem heen en in hem gebeurt. Dit leidt dikwijls tot frustratie en veel agressie. Zo was er een moment bij Maarten dat hij met veel verwarring en frustratie zat. Ik besloot op die dag om met hem in het bos te gaan wandelen.
Tamara vertelde ons volgend getuigenis:
“Op een dinsdagavond waren Rita en ik onderweg naar de samenkomst in de Kram. Ik had daarvoor bij Rita gegeten en daarbij een aperitiefje en wat wijn gedronken. In Werchter zijn ze aan de weg aan het werken en mag je dus maar 50 per uur rijden. Aangezien ik druk aan het praten was met Rita lette ik niet op mijn snelheid.
We laten Jiska zelf vertellen: “Er werd me gevraagd of ik iets over een zegening van 2018 zou kunnen delen. In eerste instantie wist ik niet goed wat ik kon vertellen. Na een poosje moest ik denken aan de fijne vriendinnen die ik er afgelopen jaar bij heb gekregen. Zo ervaar ik dat: “gekregen”.
Samen met mijn Hugo en ons gezin worden we door het diepste dal van ons leven geloodst. Hugo en ik hebben zij aan zij gestreden. We hebben elk ons eigen verhaal. Dit is het verhaal van een moeder die na jaren vechten en bidden voor een “leefwaardig leven” van haar zoon zich niet kon voorstellen ooit van die zoon afscheid te kunnen nemen.
Dankgebed
Ik dank U Vader dat U ons Andy toevertrouwd hebt. Ik kan me de blijdschap bij zijn geboorte als eerste kind in het gezin nog herinneren alsof het gisteren was. M’ n ogen aten van het beeld van dat kleine wondertje. We zouden alles doen om dit schepseltje van U te sterken voor het leven. Met Andy kregen we een extra uitdaging.
