De grote stoute meneer in dat witte huis over het water

Er woonde eens een grote meneer in een groot, ver land over het water. Niemand had veel problemen met die meneer en toen hij zich kandidaat stelde om leider van dat land te worden, veroorzaakte dat heel wat hilariteit. Maar toen die meneer volgens de normale geplogenheden van dat land verkozen werd tot leider van dat land, werd het woordje “democratie” door bepaalde mensen gedecimeerd tot een holle slogan. Eigenlijk zeggen ze daarmee: “Wij zijn democratisch als het ons past.”

Met de binnenlandse pers leek het nogal een beetje te lopen, maar in de landen over het water – en meer specifiek, in een heel klein landje – werd er helemaal anders over die meneer gedacht. Het tij leek te keren toen die meneer besloot om het riante loon dat bij die positie paste niet aan te nemen en dus zou werken op eigen kosten, zonder dat hij zijn eigen bedrijven nog verder zou kunnen leiden. Maar niets kon baten. Hij was, zo leerde men ons, een grote stoute meneer.

Toen ik op een ochtend wakker werd en ik in het journaal niets slechts over hem hoorde, was ik stomverbaasd. Men had ons dag in dag uit bestookt met hoe gevaarlijk die meneer wel was en hoe slecht het zou zijn met die man aan de macht. Zelfs wij, duizenden kilometers verder, zouden niet meer gerust kunnen slapen.

Het deed mij natuurlijk nadenken over al die andere grote meneren en ook die ene die in dat witte huis gewoond had voor deze kwam, die op één of andere manier werd toegejuicht door klein en groot, jong en oud, christen en niet-christen. Hij werd geëerd voor zijn onvergetelijke uitspraak “yes we can”, of in het Duits vertaald: “wir schaffen das”. Wat hij kon en niet kon was niet altijd even duidelijk, maar toch… toen hij een statement maakte in een groot land bij een andere “brave meneer”, die volop bezig is de macht naar zich toe te trekken, verklaarde hij dat zijn land niet langer een christelijke natie was. En iedereen eerde hem en scandeerde “yes we can!”. Toen hij aan de macht kwam, waarschuwde zijn collega-leiderskandidaten van dezelfde partij nog voor zijn religieuze achtergrond.

Er valt nog erg veel over te bedenken, net zoals over al die andere grote meneren en mevrouwen die mensenrechten met de voeten treden, democratie aan hun laars lappen en waar heel de wereld bij en door in slaap gewiegd wordt. Maar die ene stoute meneer, die nu pas in dat witte huis woont, zou het enige grote gevaar zijn voor de mensen.

Mensen worden niet meer gevraagd om een opinie te vormen, maar een opinie wordt voorgekauwd en is bedoeld om mensen te vormen. Hoe reageer je daarop als christen of het nu gaat over “die grote stoute meneer” of over wie of wat dan ook?
Gods Woord geeft ons daar heel duidelijke richtlijnen over:

1. Vrees voor mensen spant een strik. (Spreuken 29:25)
Wie heeft er nu nooit eens schrik van mensen? Toch zegt God dat dit enkel destructief werkt. In de verhalen van Jozua, Mozes, Daniël, vele andere Bijbelse figuren en ook in die van veel hedendaagse christenen leren we dat mensen die Hem kennen en uitsluitend godvrezend zijn steeds de wereld ten goede veranderen.

2. Bid voor je leiders (1 Tim. 2:1-2)…
dan zal de wereld er helemaal anders uitzien.
Hoe groot of hoe slecht een leider ook zou mogen zijn, de Bijbel leert ons om voor hen te bidden en niet om hen te bekritiseren. Bekritiseren heeft – en ik spreek uit ondervinding – geen enkel positief effect. Jezus zei: bid en gij zult ontvangen.
3. Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle.(1 Cor. 10:12)

Dit is weer een fantastische instructie in onze handleiding, recht vanuit de hemel. Het is algemeen bekend dat het interessanter is om over iemands kleine kantjes te praten, liefst in groep. Dat maakt dat er niet over jou wordt gepraat. Door over anderen te praten – of we nu al dan niet goed geïnformeerd zijn – beoordelen we die personen en dan zijn we verbaasd dat we zelf struikelen over die dingen waarin we andere oordelen. Je weet hoogstwaarschijnlijk wel wat Jezus zegt over oordelen: dat gaat alleen zijn heer aan (Rom. 14:4). Het is enorm pijnlijk wanneer je iemand oordeelt en over hetzelfde struikelt. En daarbij komt ongetwijfeld nog dat het roddelgroepje waarmee je deze dingen besproken hebt, zich dan op jou werpt.
4. Roep niet zomaar mee “kruisig hem”.
De uitroep “kruisig hem” wordt zelden gebruikt door mensen die voor zichzelf denken. Nu wil ik met deze uitspraak geen enkel mens vergelijken met Jezus, maar ik wil wel de “kruisig-hemmers” vergelijken met de “kruisig-hemmer” die in ons woont. Op de één of ander manier slagen raddraaiers erin om een verdraaid beeld te geven van iemand of een situatie. Is het kudde-mentaliteit, zelfbehoud? Het is alleszins een gebrek aan inzicht en fatsoen en… het kan iedereen overkomen. Vergeet niet, met de maat waarmee jij meet, zal je wedergemeten worden.

De basis is: zoek eerst het Koninkrijk van God, bemin God bovenal en uw naaste als uzelf. Als we zo leven, zijn wij diegenen die een wonderlijke en positieve invloed op deze wereld kunnen hebben. En daar gaan we toch voor?