“Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.” Johannes 17:23

De Nederlandse ophaalbrug
Onlangs was ik weer getuige van een typisch Nederlands tafereel. Ik denk dat dit het enige land in de wereld is waar je deze dingen zo uitgesproken mee kan maken. Ik stond voor een brug en de slagbomen waren dicht. De brug ging helemaal open en alle belangrijke en onbelangrijke vervoermiddelen moesten wachten alleen omdat er een klein open bootje zou kunnen doorvaren.

Eerst zag je het apetrotse gezicht van een kereltje die kennelijk het zoontje was van de man die aan het roertje stond. Ook hij genoot van het moment dat heel de wereld – op die plek dan toch – uitgebreid moest rekening houden met hun gezellig tochtje over het water. Je ziet het keer op keer in Nederland en zelf heb ik het ook al heel dikwijls meegemaakt: het versast worden in een sluis onder het toeziend oog van veel kijklustigen of het varen voorbij een opgehaalde brug waar wie dan ook moet wachten omdat jij gewoon graag vaart.

Ik denk niet dat alle mensen die dit beleven ongezonde aandacht willen trekken. Ik geloof wel dat dit aan velen een gevoel van bevrediging geeft: “ik tel toch ook een beetje mee”.

Ieder mens heeft een verlangen om aanvaard en gerespecteerd te worden. Onze hemelse Papa houdt mateloos veel van Zijn kinderen en dus ook mateloos veel van jou. Voor jou wil Hij alle bruggen in de hemel omhoog zetten, puur voor jouw plezier en al Zijn beloftes waarmaken.

Ik zie nog steeds die man en zijn zoontje voor me en bid dat hij vroeg of laat mag beseffen dat zijn hemelse Vader stapel van hem is, net als van jou. En die waarheid wil Hij ook in jou diep geworteld laten zijn.